Zagadnienie działalności polskich konstruktorów w Turcji jest rzeczą ogólnie znaną, ale jego szczegóły znane są nielicznej grupie osób, które mocno siedzą w temacie. Widomo powszechnie, że Turcja zakupiła licencję na produkcję samolotów myśliwskich PZL P.24, zaś w czasie wojny właśnie w Turcji działał zespół konstruktorów zrzeszony w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych, znanych z produkcji samolotów RWD. Opracowania na ten temat pojawiały się przy różnych okazjach, ale nigdy nie ukazała się praca, która obejmowała całość a nie wybrane fragmenty tego dość ciekawego epizodu w historii polskiego lotnictwa. Teraz zmieniło się to, dzięki opracowaniu Andrzeja Glassa pt. „Polskie skrzydła w Turcji 1936 – 1948”.

Monografia została opublikowana przez Wydawnictwo Stratus w ramach cyklu „Samolot po polsku MAXI”. Układ, format i szata graficzna pozostały bez zmian, a więc elegancko rzetelnie i konkretnie, co przecież gwarantuje nazwisko autora.

Publikacja została podzielona na dwie części. Pierwsza z nich to historia zamówienia przez tureckie siły powietrzne samolotów myśliwskich PZL P.24. Jest można powiedzieć cała monografia tureckich „24-ek”, ponieważ poza bardzo ciekawym tekstem ukazującym  zakup samolotów w Polsce, zakup licencji oraz uruchomienie produkcji w zakładach KTF dysponujemy bardzo bogatym materiałem ikonograficznym. Jest to około 30 znakomitej jakości zdjęć, które mogą się przydać każdemu modelarzowi przy budowie praktycznie każdej wersji samolotu PZL P.24, niezależnie od skali i technologii.

Druga część to historia działalności zespołu polskich konstruktorów lotniczych  w tureckich zakładach THK w Etimesgut. Opiera się ona głównie na szczegółowym raporcie prof. Leszka Dulęby, który był członkiem tego właśnie zespołu powstałego z inicjatywy inż. Jerzego Wędrychowskiego, któremu przyświecała idea zapobieżenia rozproszenia zgranego zespołu konstruktorskiego z Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych pod kątem odbudowy polskiego przemysłu lotniczego po wojnie. Raport tej jest bardzo obszerny, ukazuje w sposób kompleksowy działalność zespołu i jej efekty w postaci projektów samolotów i szybowców ale także uruchomienie studiów lotniczych i kształcenie kadry tureckich specjalistów, którzy mieli przejąć zakłady po wojnie. Także ta część jest bogato ilustrowana, zaś w konstrukcjach lotniczych powstałych w THK od razu widać ducha i wpływy DWL, wystarczy spojrzeć na samolot transportowo – sanitarny THK-5, skojarzenia z RWD-11 nasuwają się same.

W książce tego typu i w takiej serii nie mogło zabraknąć elementów typowo modelarskich. Są to przede wszystkim plany samolotów myśliwskich PZL P.24. Plany te wykreślono w podziałce 1/72 i obejmują wersje używane w Turcji. W sumie sześć stron planów, które są na tyle szczegółowe, że można je bez problemu wykorzystać, przy budowie modelu w skali większej, na przykład 1/48. W skali 1/72 wykreślono także plany samolotów powstałych w wytwórni THK, nie są one może tak szczegółowe jak w przypadku PZL P.24, ale na pewno przydatne, jeżeli ktoś będzie chciał wykonać taki model od podstaw, czy zaprojektować go cyfrowo pod kątem wydruku 3D, co staje się coraz bardziej powszechne. 

Ostatnie strony książki zawierają plansze barwne tureckich P.24. Niby temat znany, malowania głównie srebro – czerwone z czarnymi numerami, kto miał do czynienia z modelem z Mirage Hobby a ostatnio z IBG Models ten wie o co chodzi. No nie do końca, okazało się, że były tureckie P.24, które miały malowania kamuflażowe i to całkiem oryginalne, bo wzorowane na wczesnych wariantach kamuflażu stosowanego przez RAF.
Seria „Samolot po polsku MAXI” ma to do siebie, że nie ma w niej słabych pozycji. Ta książka to potwierdza, ciekawa tematyka, doskonale opisana i zilustrowana. Kolejna porcja rzetelnej wiedzy podanej w bardzo lekki i przystępny sposób. Przydatna nie tylko modelarzom.